מַחְזוֹר פעימות / אירן דן
*************
בעיר חַלַבּ הנצורה
יושב אבי על כורסת נצרים
שבא ללוותה בדרכה האחרונה,
ולהיפרד מידיי המיילדות
שזיעה ודם
ומַחְזוֹר פעימות בם
בעירבוביה.
בעיר חַלַבּ הנצורה
יושב אבי על כורסת נצרים
על גבשושית עפר, תלי חורבות
בצומת האין-אונים
ששכבו שכבות שכבות אבות על בנים
קבורים בצחנת השעה
וכלבים נושכים עצמות-אדם.
ואין שליחים בעיר הזו ואין
אף לא שליח אחד
שיספר את ציבעו של הכאב,
טובחים ביושבי חַלַבּ ואין דורש!
שנברא העולם מבויש מבריאתו.
פעם מִקֶּדֶם הזמנים הלך אבי, ילד
ברחובות חַלַבּ עם ילקוט על הגב
שאליאס בעל הקסקט והמבט הרך
הושיט את ראשו לברכו.
היום אליאס כְּרוּת-ראש.
שנולד ומת אבי
ועדיין טביעות ידיו לחות
לאורך שדרת הכוכבים בעיר חַלַבּ
שהסכימו כולם יד אחת לחרבה,
ואלה מכים באלה, השונאים בשנואים,
השנואים בשונאים
ושניהם מתים, הולכים ונערמים כמגפת דבר
ואין כניסה למקום-כול-העולמות
שנחבא גן העדן מאחורי החומות
ותינוקות וילדים נדרשים ונדרשים.
שמועה אפלה מסתובבת בעיר
שחַלַבּ העיר תחרב כליל
לכן אבי היום
מתבצר בכורסת נצרים
בעיר חַלַבּ הנצורה
על גבשושית עפר, תלי חורבות
אינו בורח עוד.
אבי מנסה להעלות בזכרון
את קולה של אימו
כפי שאני את קולו
ושומע רק את הגיהנום.
גיהנום בתוך גיהנום.
הוא מכנס את אנשי עירו,
שבא רק ילד אחד קטן
ולפני שהעיר תושמד כליל
יקום אבי ויכריז
שמי לאון מרסל
אני יליד חַלַבּ.
—
*** תרגם: מנש ש. בסיוע מג'יד ס.
دورة خفقان القلب
الشاعرة: إرين دان
ترجمة من العبرية : مناش (وبمساعدة الاخ مجيد س.)
وفي مدينة حلب المحاصرة
جالس أبي على كنبة القصب
أتى يودعها في رحلتها الاخيرة
ويقوم بوداع ايدي القابلات
عرق, دم
ودورة خفقان القلب
يدور بهن بخليط
وفي مدينة حلب المحاصرة
جالس أبي على كنبة القصب
علي مطب رملي, آثارالدمار
في مفرق العجز
يستلقي بهم الآباء على الأبناء طبقات طبقات
مقبورين بنتن الساعة
ويعض الكلاب عظام الإنسان
وليس هناك رسل في هذه المدينة،
ولو رسول واحد
يحكي قصة لون الألم
ينحرون أهل حلب وما من أحد يبالي
والعالم الذي خُلِق يخجل من خَلقِه
ذات مرة، في ايام قديمة، تجول أبي وهو ولد
في شوارع مدينة حلب، يحمل حقيبة المدرسة على ظهره
وإلياس صاحب القبعة ولطف النظرة
يهز برأسه ليحييه
واليوم إلياس مقطوع الرأس
ولد ورحل ابي
وبصمات يديه لا تزال رطبة
وعلى إمتداد جادة الكواكب في مدينة حلب
التي اتفق الكل على تدميرها،
هؤلاء يضربون بعضهم البعض، الكاره يضرب المكروه
والمكروه يضرب الكاره
وكلاهما ميتان متراكمان كالوباء
والدخول لمكان كل العالمين ممنوع
والجنة تستتر خلف الأسوار
ورضع وأطفال مطلوبين ومطلوبين
اشاعة قاتمة تدور في المدينة
بأن حلب ستهدم هدما
ولذلك يتحصن ابي اليوم
في كنبة القصب
في مدينة حلب المحاصرة
على المطب الرملي، أثار الدمار
ولم يهرب بعد
ويحاول أبي أن يستدعي صوت والدته
كما إني احاول أن استذكر صوته
ولكنه يسمع الجحيم لا غير
جحيم في جحيم
ويجمع اهل مدينته
ولكن أتى ولد صغير لا غيره
وقبل أن تهدم المدينة هدما
يقف ابي ويصرح
اسمي هو ليئون مرسيل
مواليد حلب
___
Picture painted by Reem Yassouf,
Syrian artist
